Het seizoen zit erop, eigenlijk bijna, want met kerst komt er nog een groep logeren. En dan luiden we zelf met vrienden het jaar uit in Heucourt en vliegen we al weer 2025 binnen. Ons 5^e seizoen!

We kijken terug op een mooi jaar. In aansluiting op de vorige blog begonnen we eind juli met de Olympische spelen. We hadden een beamer met groot scherm in de salon en daar hebben we van genoten. Allerlei bekende en onbekende sporten hebben we voorbij zien komen. Peter onze zoon had een kruisband operatie gehad begin juli en kon de eerste weken niet zoveel. Dus hij genoot dubbel en dwars van de Spelen.

Vrienden die in Parijs life zagen wat wij op het scherm zagen, sliepen vaak in het kasteel. Het was die tijd fantastisch weer, dus we waren veel buiten.

Daarna begonnen we aan een nieuw experiment, 4 schilderweken van half augustus tot half september. Trix en Jos hadden dat een aantal jaar in Heucourt gedaan en gaven vorig jaar aan ermee te willen stoppen. Ik heb toen hun spullen overgenomen en op zolder gezet. Samen met m’n vriendin Lisette hebben we 2 dagen een aantal kamers in het kasteel ‘schilderklaar’ gemaakt. Dat wil zeggen dat we alles afgeplakt hebben, de vloeren, de tafels, de stoelen enz enz. Het cafe in de kelder werd ingericht als een schilderwerkplaats, met een droogkast, verf, papier enz.

We genoten van 4 heel verschillende groepen die elk een week kwamen schilderen, met elke week een andere docent en andere koks. Het weer zat 3 van de 4 weken mee en de ezels konden overal in het gras staan. Als het kon, aten we buiten en anders in de eetzaal. Soms ging er ‘s avonds een vuurtje aan hetzij binnen hetzij buiten. Elke week sloten we af met een vernissage, soms waren de deelnemers van de pottenbakcursus een eindje verderop erbij en soms dorpsgenoten zoals Corinne de bakker die ons elke dag brood bracht en Daniel die we ‘monsieur le tomate’ noemden, omdat hij zo’n mooie moestuin heeft in het dorp waar we onze groenten kochten. Ook Paul en Sabine kwamen elke week gezellig kijken. Het werd zo’n succes dat we besloten volgend jaar door te gaan. De weken zitten alweer bijna allemaal volgeboekt en de crew is bijna hetzelfde als vorig jaar. Er komen ook veel deelnemers van 2024 in 2025 retour, een goed teken!

Met een heerlijke afterparty met Lisette, Cecile, Paul, Ralph en Suus en Vink kwam ook aan deze periode een eind.

In de herfstvakantie hadden we veel jonge gasten die genoten van het grasveld, de pétanquebaan en de schommels. Ik bewaar oa goede herinneringen aan Piet Hein die met ons en Anja en Arthur, Meine en Tim en kids samen met Sabine en dorpsgenoten zijn 85^e verjaardag vierde in het kasteel. We dansten rond het vuur en de oudste 2 kids hadden een heus optreden georganiseerd. Zo ook, de tante van Vera met haar familie, die haar 85e verjaardag kwam vieren.

Het is toch echt een plek waar alles kan!

In november sloten Paul en Natasja af met een zeer goed georganiseerd verjaardags feestweekend en hebben we eind november nog met vrienden en Jeffrey de tuinman een aantal dagen de tuin winterklaar gemaakt. Onder andere fruitbomen gesnoeid en de eerste 100 meter brandgang langs de wei gemaakt. Er is een hakselaar gekocht om nu weer alle takken te versnipperen en uit te strooien op de bospaadjes. En zo blijft er altijd wat te doen….

De kop is eraf, de eerste 7 verhuringen zijn alweer voorbij.
Stond in de vorige blog nog dat we er klaar voor waren, nu zijn we alweer bijna toe
aan de Olympische Spelen.
Hoewel de echte zomer eigenlijk nog moet beginnen, hier toch alvast een extra blog.
Het weer zit niet mee, soms is er een dag zon, maar vaak is het nat en/of bewolkt.
Toch genieten de mensen net zo van het kasteel als voorgaande jaren volgens mij.
Eind april en mei hadden we enthousiaste groepen die met veel plezier in t kasteel
gebivakkeerd hebben. In juni zouden we 3 feest weekends hebben met grote
groepen mensen. Gezien het onvoorspelbare weer, hielden we wel een beetje ons
hart vast.
Het eerste weekend vierden mensen uit het dorp de verjaardag van hun dochter
Charlotte die 18 werd, Groot feest met een receptie voor het kasteel, een paard en
wagen op het voorveld en een groot diner in de sale de commune, het dorpshuis
vlakbij het kasteel. (In de bocht achter het grote aanplak bord voor affiches)

Een groot succes!
Het weekend erna hadden we zelf een groot feest van onze oudste zoon en z’n
vriendin. De voorbereidingen gingen goed in de zon, maar het weekend zelf was zeer
onstuimig met harde wind en regen. Het werd een geweldig weekend, een party tent
vloog de lucht in, maar verder was alles top. Op het laatste moment konden we nog
uitwijken voor het diner naar de sale de commune, een schitterende zaal met alles
erop en eraan, lange tafels om aan te eten en een professionele vaatwasser. Alle
feestgangers liepen achter Peter met saxofoon aan richting het dorpshuis, waar we
gezellig, warm en uit de wind uren rustig op ons gemak konden genieten van een
heerlijke maaltijd.

Het feest vond daarna in de kelder van het kasteel plaats tot in de kleine uurtjes.

Alweer een weekend later was er de bruiloft van Melanie en Geurt. Nog steeds
onvoorspelbaar weer, maar wel droger en warmer. Ook hun droomfeest kwam uit
zoals ze het gepland hadden, het diner kon nu ook in het tuinhuis worden geserveerd
en het feest weer in de kelder.
We zijn er trots op dat we zo voor 3 groepen mensen in 3 weekenden een geweldige
happening hebben kunnen faciliteren.
Maar na 3 zulke weekenden waren we ook weer toe aan een rustiger periode, niet in
het minst ook voor het dorp. Veel auto’s, veel geluid enz.
Inmiddels is een groep lieve mensen uit een instelling in Schoorl een week komen
logeren, wat hebben ze veel kunnen doen. Le Treport, kasteel Rambures, Samara,
Amiens, samen voetbal kijken op een groot scherm, wandelen en een rondleiding bij
de pottenbakkers in het dorp, geweldig!

En voor al die groepen waren er kersen uit onze eigen boom, het ging maar door…
Zo heerlijk!

Daarna was er een retraiteweek en tot slot de 2e week van toneelgezelschap
Tokodrama; voor de 36e keer in Chateau Heucourt.
Het doet ons goed dat er zoveel mensen genieten van onze mooie plek. De komende
weken zijn we er zelf veel. Tijdens de Olympische Spelen verhuren we kamers met
ontbijt en daarna zijn er 4 weken schildercursussen van een week. De 2 weken in
augustus zijn vol, maar er is nog wat ruimte in de week van 7-13 september en van
14-20 september. Enorm veel zin in, een week onder leiding van een schilderdocent
aan de slag met een groep van maximaal 12 deelnemers, en 1 of 2 koks die de

deelnemers verwennen met heerlijke gerechten. Voor meer informatie, bel me gerust
+31 624348347 of zie www.chateauheucourt.nl en/of www.schildereninbelgie.nl.

We hopen dat de zon nog gaat komen deze zomer, maar voor het plezier en het
enthousiasme is dat zelfs niet persé noodzakelijk.

De winter is omgevlogen. Net als vorig jaar alleen een aantal echt koude dagen in
het begin. Gelukkig waren we er deze winter beter op voorbereid, alle waterleidingen
langs de buitenmuren waren op tijd geïsoleerd bijvoorbeeld.
Helaas wel op 2 plekken een lekkende dakgoot gehad, maar ook dat is weer onder
controle.
Afgelopen winter was er overal veel wind en helaas zijn er 4 grote bomen op het
terrein omgewaaid. Eén boom lag dwars over de weg. Een automobilist die niet
verder kon rijden belde bij de buurman aan, die vervolgens de brandweer belde. Die
kwam maar vond het geen boom voor de brandweer (?) en verwees naar de
burgemeester. Florence heeft de boom laten verzagen en weghalen en wij kennen
het verhaal alleen van overlevering, want we kwamen pas de volgende dag. Er is
hard gewerkt om het hout te verzagen, te splijten en te hakken, met de nieuwe bijl
die onwaarschijnlijk veel beter is dan alle vorige bijlen. Maar waar laat je zoveel
hout? Ons houthok is best groot maar lag in een mum van tijd tot de nok toe vol. In
het bos tussen het tuinhuis en de afvalberg zijn 4 grote houtstapels gebouwd, naar
Scandinavisch model. Het ziet er mooi uit en met een plastic dakje kan het hout zo
goed drogen, zeker omdat het al in kleine stukken gehakt is. Voor de komende jaren
hebben we genoeg hout.

Verder hadden we een winter zonder voegwerkzaamheden en dat betekent dus ook
geen luiken schilderen en heel wat minder zooi. Dat gaf ruimte om andere dingen in
het kasteel aan te pakken.
De keuken vonden we altijd zo donker, vooral in de winter natuurlijk. De muren en
inclusief het plafond zijn wit geschilderd en met een grote spiegel oogt de ruimte nu
veel lichter, heerlijk. Ook de serieuze kamer is opgeknapt, alles geverfd, stoelen zijn
opnieuw gestoffeerd (met dank aan Ellen en Ruud) en een nieuw kleed op de vloer
maken dat het een heel ander gezicht is. Langs de muur is nu een meterslange strip
te lezen uit Normandië die Silvia nog ergens had liggen.

Verder zijn er in het kasteel veel kleine dingen gerepareerd en/of geverfd die alleen de
regelmatig bezoekers op zullen vallen. Doe je best en kijk of je ze vindt.
Al die klussen, inclusief de voorjaarsschoonmaak met Pasen kunnen alleen met de
hulp van heel veel vrienden. Daar zijn we dan ook heel blij mee. Overdag de handen
uit de mouwen, waarna het heerlijk borrelen en eten is met soms een spelletje toe.
En dan weer heerlijk slapen…

Ook in de tuin is er van alles gedaan, zeker nu het voorjaar weer begint. Alles groeit
en bloeit uitbundig en soms lijkt het wel of het onkruid onder je ogen groeit….
Meest in het oog springende verbetering is de droog WC achter het tuinhuis, vlakbij
de afvalhoop. Met materiaal uit het kasteel (de kelder, de zolder, er ligt overal
zoveel…) heeft Henk met in het begin met hulp van Arthur een huisje gebouwd,
waterp(l)as en helemaal keurig, een zaagsel WC. Met het oog op de grote feesten
die er in juni gaan plaatsvinden een welkome aanvulling op het binnen sanitair
denken we.

Vandaag (22 april) wordt de petanque baan vernieuwd, recht gemaakt en een
nieuwe toplaag. We zijn benieuwd.
Eind april komen de eerste huurders en dan gaan we weer een vol seizoen tegemoet.
Zoals gezegd in juni 3 feesten. De slager en zijn vrouw uit het dorp komen de 18 e
verjaardag van hun dochter ‘Charlotte’ vieren in het kasteel, gevolgd door 2
Nederlandse feesten. Veel van onze vaste gasten komen ook weer, maar ook mensen
die nog nooit geweest zijn. Augustus en september staan in het teken van de
schildercursus, er zijn nog wat plaatsjes vrij in september, zie schildereninbelgie.nl.
Ook tijdens de Olympische Spelen hebben we nog kamers in onze chambre d’hôte,
reserveren via onze site onder beschikbaarheid.

We kijken weer uit naar een mooi seizoen.

Met horten en stoten begint het voorjaar. Het goede nieuws van de koude
temperatuur is dat de tulpen rond het kasteel extra lang mooi blijven.
Zie de mooie foto’s op de site. Maar verder hebben we een beetje warmte en zon wel gemist.
In mijn vorige blog schreef ik al over de koude dagen in december. Wat we pas in
februari ontdekten was dat er een waterleiding in de badkamer van de koe bevroren
is geweest en is gaan lekken. Drie hele kleine gaatjes. Het water liep onder het zeil
en hebben we pas opgemerkt toen het door het plafond naar de serieuze kamer
drupte. Een geluk bij een ongeluk dat we het toen wel snel hebben opgemerkt, want
in de winter is het kasteel soms ook weken onbewoond. Maar omdat er
vochtproblemen waren door het voegen (noordkant van het kasteel, coating op de
muren terwijl de stenen nog nat waren), reed ik na een weekend op woensdag terug
met vochtvreters en straalkachels. Die zaterdag had ik nog een franse groep rond
geleid en lekte het zeker niet en die woensdag lag er een forse plas water op de
parketvloer op de begane grond. Eenmaal opgemerkt ging het snel, Willy de
loodgieter kwam meteen en het zeil hebben we uit de badkamer verwijderd. Zo werd
duidelijk dat de leiding op 3 plaatsen lekte.
De badkamer is geweldig opgeknapt en heeft nu een glanzende houten vloer, en ook
de parketvloer in de serieuze kamer is aangepakt: geschuurd en in de lak.

Hoeveel werk dat geweest is, wist ik gelukkig niet voor ik eraan begon. Ik heb wel verzucht
dat ik dat nooit meer ging doen, maar nu ik het resultaat zie, zou ik het zo weer
doen… Het plafond moet eerst helemaal drogen en gaan we volgende winter
aanpakken, net als de muren met vochtplekken door het voegen. Die laatste worden
inmiddels steeds minder.
Ook de badkamers van de vuurwants en eekhoorn hebben een likje verf gehad, net
als de keuken en de gangen. Het maakt het meteen weer een stuk netter.
In de specht hebben we een onverwachtse bezoeker gehad van de winter, nl. een
lijster. Deze bleek door een gat in de deurpost van de tussendeur vanuit de zolder de
kamer te kunnen bereiken, maar kon niet dezelfde weg terug. Dat werd zijn dood,
maar hij had wel z’n sporen achtergelaten. Wat hebben we gezocht naar de
toegangsweg. We denken dat het gat in de deurpost lang onopgemerkt bestaan
heeft, misschien zelfs dat het ook de toegangsweg voor de bijen was. Immers in het
verleden werd deze kamer in de zomer niet gebruikt vanwege de bijen… Het gat is
keurig dicht gemaakt en zijn benieuwd naar het resultaat.
De grasmachine is opgehaald en terug gebracht na een servicebeurt, de filter van de
waterontharder is vernieuwd, gebroken ruitjes zijn vervangen, de dakgoten zijn
schoongemaakt en kapotte leisteentjes op het dak zijn vervangen met een
hoogwerker etc. etc. Het klinkt allemaal zo simpel, maar het regelen in het frans en
het plannen van de uitvoering als er iemand in het kasteel aanwezig is, is niet altijd
zo makkelijk als het klinkt.

Het voegwerk aan de voorzijde is gegaan zoals afgesproken en mooi geworden,
zeker met de nieuwe luiken. De buurman maakte een grapje toen hij zei dat er
zoveel ongelukken gebeurde tegenwoordig op de Rue de Vergies. Toen ik niet
begrijpend keek, voegde hij eraan toe dat dat kwam omdat automobilisten naar het
kasteel keken ipv op de weg letten.
De tuin begint uit te lopen, de tulpen die vrienden van Peter in oktober in de grond
gestopt hebben, zijn een absolute blikvanger voor het kasteel. Fier en kleurig vullen
ze de border onder de grote beukenboom.
Er is snoei hard gewerkt om het kasteel weer helemaal klaar te stomen voor de
verhuur. Net als voorgaande jaren hebben we met pasen met een grote groep
vrienden de boel op z’n kop gezet. Meubels in de was, zowel het houtwerk als het
leer, de vloeren in de polish, hier en daar geschilderd, schilderijtjes opgehangen,
lampen vervangen enz. enz.
Inmiddels zit de eerste groep in het kasteel, een franse groep. Dat is de eerste keer.
De handleiding is met google translate vertaald en we zijn benieuwd straks te horen
hoe het ze vergaan is. Inmiddels is er ook een tweede franse boeking. We vinden dat
eigenlijk wel leuk, zeker omdat beide boekingen vanuit het dorp Heucourt zijn
gekomen. Afgelopen maanden zijn er zeker 2 dorpsfeesten geweest waarop we
aanwezig waren. Het voelt alsof we er al echt bij horen. De eerste keer was een
etentje met een zanger (en veel drank)

en recent was er een wandeling waar plm 40 mensen op afgekomen waren, 12 km in een stevig tempo, om daarna aan de mosselen met frites te gaan. De echte bewoners uit Heucourt sloten pas aan bij demaaltijd, de wandelaars kwamen meest uit omliggende dorpen en waren gemiddeld
jonger.

Tot slot valt het ons op dat de mensen weer verder vooruit denken en plannen.
Durfden we in coronatijd nog geen week vooruit te plannen, inmiddels wordt het
kasteel al voor 2024 geboekt. We hebben de kalender op de website verder
aangepast. Dat is een goed teken, Corona ligt achter ons!

PS Geschreven door Sjarlot, geplaatst door Vera

Na een aantal koude dagen in december, lijkt nu al het voorjaar aangebroken. Maar
de winter is nog lang en er kan nog van alles gebeuren.

De laatste 3 verhuringen van eind oktober en november zijn goed gegaan en nu is
het kasteel in winterslaap, althans zo leek het op de website. Niets is echter minder
waar. Vanaf eind november is Eric Chevallier als een speer begonnen met het voegen
van de voorkant van het kasteel. Onder aanvoering van Mammadou een aardige
jongen uit Mali gaat het uitstekend.

Vorig jaar was de westkant en een groot deel van de zuidkant opnieuw gevoegd.
Deze winter is de noordkant aan de beurt. We hebben geleerd van de vorig jaar en
hebben meer effort gestoken in het afplakken van alle ramen en deuren. We hadden
afgesproken dat er niet 2 voordeuren tegelijk in de steigers konden staan, dus er
was in eerste instantie opgebouwd tot aan de keukendeur. Voordeel hiervan is dat ze
halverwege dus al wat moeten opruimen…

Waar we niet op gerekend hadden was de snelheid. Er zijn aan de voorzijde, hoewel
een verdieping minder hoog, heel veel luiken en de eerste 20 lagen al begin
december op ons te wachten. Schuren, schoonmaken, ontvetten, in de grondverf en
lakken. En elk luik heeft 2 kanten en een heleboel dwarslatjes.

Toen na de kerst tot ons doordrong dat het toch wel heel handig zou zijn als de
luiken opgehangen konden worden voor de steigers afgebroken zouden worden, is er
met man en macht gewerkt om dat voor elkaar te krijgen. Er was al een groep
geweest die de eerste 10 luiken tot en met de grondverf hadden gedaan. Deze zijn in
de kelder van het kasteel afgelakt.

Van de tweede 10 luiken moesten er een aantal
hersteld worden en deze zijn daarna ook geschuurd en geverfd.

De afspraak was dat ze zaterdag 7 januari de luiken zouden komen ophangen, maar
natuurlijk liep het net even anders, zoals zo vaak. Op 6 januari kwamen ze al en
waren wel alle luiken geverfd maar nog niet allemaal droog. 16 Luiken konden
opgehangen worden en de steigers werden afgebroken en verplaatst. De keuken en
badkamer waren net op tijd weer afgeplakt voor het uitslijpen van de voegen weer
begon.

En de volgende 12 luiken liggen alweer te wachten. Maar wat is het alweer
opgeknapt. Met heel veel handen en gezelligheid wordt ook deze klus geklaard. We
hebben feestelijke diners gegeven in de mooie eetkamer in kerstsfeer, we hebben
heerlijk spelletjes gedaan rond de openhaard en vooral genoten van de gezelligheid
van zoveel mensen in wisselende samenstelling die ons kasteel steeds kwamen
bezoeken.

We wachten af wat de winter verder brengen zal, het dak en de dakgoten worden
nagelopen in maart en in april staan de eerste groepen weer op de planning. We
beginnen dit jaar met een franse groep, voor het eerst. Er moeten nog wat
handleidingen omgezet worden in het frans.

Hoewel de vorige blog nog niet zo lang geleden is, toch alvast een nieuw verhaal.
De herfst is hier zo leuk begonnen.
In oktober waren Henk en ik langdurig in Heucourt, Peter wilde er graag zijn
verjaardag vieren met veel vrienden. Zoveel dat we het uitgespreid hebben over 2
weekenden. Wat was het superleuk om 2 weekenden allemaal jonge gasten op
bezoek te hebben, velen kwamen voor het eerst. Behalve zijn Leeghwater-bestuur
die het kasteel nb al hun tweede huis noemen, maar ze waren er dan ook al 4 keer
geweest.
Het tweede weekend had hij o.a. Brasso uitgenodigd, de band waar hij al jaren in
speelt. Dat leek een uitgelezen kans om te vragen of ze hun bezoek wilden
combineren met een optreden voor het dorp. Door de Corona was het er nog niet
van gekomen om de inwoners een keer in het kasteel uit te nodigen. Hoe vaak
hadden Vera en ik het al gehad over een feest voor het dorp in de tuin van het
kasteel…In september hebben we in alle brievenbussen in Heucourt een
uitnodiging gedaan voor zaterdag 8 oktober van 3 tot 5 uur. Voor een drankje, een
muziekje en een dansje….

Vrijdag 7 oktober, daar kwam Brasso aan. Auto’s vol instrumenten, microfoons,
versterkers en een mengtafel, het kwam allemaal mee. Vrijdagavond om 12 uur in
het café daar ging het los, Al die blazers in die kleine ruimte. De sousafoon kon net
naar binnen in de kelder. Het begon met happy birthday maar al snel hadden zij en
wij de smaak te pakken en volgde het ene nummer na het andere nummer, heerlijk.
Zaterdag 8 oktober was het schitterend weer. Wat hebben we daar een geluk mee
gehad, want Brasso speelt vrolijke muziek die het best buiten tot z’n recht komt.
Hoe feestelijk; een zonovergoten tuin, met gras dat weer groen is na deze droge
zomer en allemaal vrolijke mensen

.
We hadden allemaal hapjes bedacht die ‘echt Nederlands’ waren van stroopwafels
tot blokjes kaas met een Amsterdams uitjes en een prikkertje met Nederlandse vlag
(gewoon rood boven en blauw beneden).

Het zag er heel leuk uit. Bert had een
soort winkeltje van de oogst gemaakt om mee te geven bij vertrek, kweeperen,
appels en walnoten in overvloed.

S Morgens zei Corinne, de bakker ‘tot vanmiddag’, zij is een belangrijke spil in het
dorp en de voorzitter van de feestcommissie. We kregen er vertrouwen in dat er
mensen zouden komen. Begin oktober hebben we ook de eerste boeking van
Fransen gehad, de schoondochter van meneer Defossez hier uit Heucourt. Van hem
wisten we ook dat hij en zijn vrouw zouden komen…. Gelukkig waren Bert en
Vera al vroeg op vrijdag van de partij om alles mee te organiseren…

Brasso had bedacht om rond 3 uur lopend en spelend door het dorp te trekken met
de Nederlandse feestvierders achter zich aan. Ze trokken de bewoners uit hun
huizen en als ze al niet van plan waren om te komen, trok dit hen over de streep.

Want toen de muzikanten terug bij het kasteel kwamen, hadden ze zo’n 40
dorpsbewoners achter zich aan. Wat een start, in één keer een volle bak. Zoveel
aardige mensen die het leuk vonden dat ze uitgenodigd waren en nieuwsgierig
waren naar le chateau.
Ze bleven in de schaduw van het tuinhuis en waren bescheiden. We moesten
aandringen om een drankje in te schenken en Vera moest met de hapjes echt langs
de mensen gaan…. Maar dat deed ze graag! Ook het mee dansen ging niet vanzelf
bij de Fransen, maar leuk vonden ze het zeker. Ze waren ook veel te warm
aangekleed op deze schitterende middag, terwijl wij met blote benen en armen
liefst in de zon zaten. Het is Vera wel gelukt om een paar franse mannen (kort) op
de dansvloer te krijgen…

We genoten met z’n allen van elkaar, van het mooie weer, van de relaxte sfeer en
de heerlijke vrolijke muziek. En we proosten op het leven en goeie gezondheid.
De meeste bewoners waren nog nooit in het kasteel geweest en een aantal wilde
best eens binnenkijken. Daar hadden we op gerekend en de kelder en begane grond
waren netjes opgeruimd.
Ik heb nog een kort praatje gehouden om de band tussen het kasteel en het dorp te
benadrukken en Wilma, Marie Thérèse en Yannick extra te bedanken voor alle hulp
en Ralph en Suus welkom te heten als de nieuwe bewoners van Heucourt. Ik vond
het ook zo leuk dat ze speciaal voor dit feest dit weekend uit Utrecht waren
gekomen.

Nog 3 verhuringen te gaan tot half november en dan start Eric Chevallier met het
voegen van de voorkant en starten wij met het schuren en schilderen van de luiken.
Zin om een keertje mee te doen? Geef ons een seintje!
We starten het nieuwe seizoen weer half april met een verhuring aan inwoners van
Heucourt die een verjaardagsfeest in het kasteel gaan houden. We moeten voor die
tijd nog wat vertaalwerkzaamheden verrichten, want het zullen onze eerste Franse
huurders zijn.

Het is alweer september en nog steeds schitterend weer. Toch merk je dat de zomer aflopend is, ‘s avonds wordt ‘t eerder donker en koelt het sneller af. Het gras ligt bezaaid met appels, vijgen en noten, de herfst komt eraan.

Wat een zomer hebben we gehad, de tuin kan erover meepraten: geen druppel regen. De stoelen aan de noordkant van het kasteel zijn nog nooit zo vaak gebruikt, want afgelopen zomer was het daar lekker koel. En de grasmaaier kon bijna de hele zomer in het hok blijven staan, het gras is droog en geel en groeit niet. We hopen net al alle Fransen dat het er volgend jaar weer frisgroen erbij staat.

Wat heeft de zomer ons verder gebracht? Veel plezier voor heel veel mensen. Onze kinderen zijn er regelmatig met hun (studenten) besturen geweest en hebben het naast hard werken en klussen heerlijk gehad. Tokodrama heeft er weer 2 warme weken hard gewerkt en lol gehad met theateropdrachten. De piano is gestemd, speciaal voor Inge, die de piano ooit geschonken heeft aan het kasteel. Inge heeft met een schildergroep het kasteel in augustus bezocht en was blij met het mooie geluid van de piano.

De pianostemmer vond het overigens ook wel interessant om zo’n oude piano te mogen stemmen en vroeg me van alles waar ik geen antwoord op had. Naast de groep van Inge, kwam ook de groep van Hans (de commando’s), na een lange periode weer terug in het kasteel. Het is voor ons leuk om te horen dat ze dan alles weer herkennen en zich meteen weer thuis voelen. 

De reacties over het voegwerk aan de achterzijde zijn steeds lovend en wordt door iedereen opgemerkt.

En zo zijn er nog veel meer groepen geweest. Jaap was er met vrienden uit Amsterdam. Zij hebben enorme afstanden met de nieuwe frisbee overbrugd, eerst in de tuin en later in Le Crotoy met laag water. Wat een enorme stranden heb je daar dan! En nadat je uit eten gaat in het leuke dorp, kom je terug bij een enorme watermassa en kun je weer andere spelletjes doen. Niels, één van die vrienden, heeft een schitterende video gemaakt zie hier de link: erg mooi!

Afgelopen zomer hebben we veel minder last gehad van insecten. Er waren zeker nog wel bijen en vliegen, maar niet te vergelijken met voorgaande jaren. Misschien was dat ook door de droogte, maar we hopen dat het voegwerk daar ook aan bijgedragen heeft. De dassenburcht achterin het bos wordt nog steeds bewoond, we merken soms dat er dassen in de tuin geweest zijn s nachts en lange opblijvers hebben ze ook gehoord en op het gras zien spelen. 

Al deze activiteiten konden niet zonder Jennifer, zij is onze nieuwe hulp uit Airaines die op vrijdag het kasteel van boven tot onder poetst om de nieuwe groep weer een schoon kasteel aan te kunnen bieden. Soms neemt ze ook de was mee en neemt ons daardoor zoveel werk uit handen.

Afgelopen zomer was er voor het eerst een echt (niet corona gedomineerd) feest op 14 juli. Was het vorig jaar zoveel mogelijk buiten, nu zaten we met 80 dorpsbewoners aan lange gedekte tafels. De burgemeester regelde de tafelschikking! We voelden ons alweer zoveel meer opgenomen in het dorp dan vorig jaar…. 

Helaas is Leeo afgelopen maanden overleden, hij woonde in dat mooie hoekhuis rechts als je naar Airaines reed, gebouwd in dezelfde tijd als het kasteel. Momenteel wordt zijn huis verkocht aan 2 Nederlanders die daar met veel energie en plezier een pottenbak atelier willen maken, voor cursussen van een week. In een volgende nieuwsbrief kunnen we daar vast meer over vertellen. 

Voor september en oktober staan er nog een aantal reserveringen op de kalender en 11 november start de voeger aan de voorkant van het kasteel. Afhankelijk van het soort winter dat we zullen krijgen zien we hoever hij gaat komen. Hij verheugt zich ook erg op de voorkant, omdat dat de kant is die men van de weg ziet! Wij zien wel een beetje op tegen de luiken aan de voorkant, want dat zijn er nog veel meer dan aan de achterkant. Maar de conditie van de luiken is voor wel een stuk beter dan het achter was. Wie wil helpen schuren en verven is meer dan welkom!, we gaan zeker weer weekenden werken, meld je aan! Samen is het een gezellige klus.

Eind mei, wat vliegt de tijd. De 4^e groep van dit seizoen heeft zijn intrek alweer genomen in het kasteel.

Half april togen we met 13 vriendinnen en vrienden naar Heucourt niet om paaseieren te zoeken, maar voor een grote schoonmaak. Natuurlijk moesten we de voegers nog wat achter de broek zitten om hun laatste puntjes op de i te zetten en de rommel op te ruimen, maar dat hebben ze keurig gedaan. Tot en met nieuw grind aangevuld…. We zijn helemaal gelukkig met het resultaat en zij ook.

In kasteel was t vreselijk maar met vereende krachten zijn alle vloeren in de polish gezet, net als de meubels. De gordijnen zijn gewassen, alle spinnenwebben zijn verwijderd etc etc.  Met de hete adem van de eerste reservering in onze nek, lukte het om op tijd klaar te zijn en de sleutel over te dragen aan het retraite weekend op 27 april. 

Wat zijn we trots dat het er allemaal weer zo mooi en schoon uitziet. Voor ons was het wel even wennen om al onze eigen spullen weer over te brengen naar het buurhuis, omdat we er veel geweest zijn van de winter. Opeens werd het kasteel weer een soort van ‘publiek bezit’. Maar gelukkig went dat snel.

Het kunstwerk van Adri Verhoeven, de zwerfkei op een houten standaard is door zijn hoeven gezakt. De steen ligt nu op de hoek van het grasveld en we denken na over een ander kunstwerk op de oude plek. De voormalig eigenaar wil de steen graag bewaren en komt hem ophalen (zwaar!!!!!!)

De natuur loopt zeker 2-3 weken voor op vorig jaar. Het is ook geen winter geweest en we hebben nauwelijks gas hoeven gebruiken, gelukkig. Een explosie aan kleur in de tuin en de omgeving, schitterend. Droog is het er wel, net als elders. Sinds half april is er steeds buiten gegeten, wie had dat kunnen denkent. Het vuurtje hield ons s avonds warm als de zon vertrok.

Het Hemelvaart weekend zijn we zelf met 20 vrienden voor een wandel/vogel weekend naar Heucourt getrokken. We hebben het geweldig gehad. We hebben 2 mooie wandelingen gemaakt, de eerste dag bij de visvijvers tussen Longpré-les-Corps-Saints, en Long en de tweede dag langs de kust van Ault naar Mers les Bains en de andere helft van de groep van Mers les Bains naar Ault. Wat toevallig dat we elkaar boven op de rotsen tegenkwamen voor de lunch en de auto sleutelwissel. Beide wandelingen staan ook beschreven in het gastenboek. 

Op onze advertentie op de kassa bij de bakker in Airaines, zijn 3 reacties gekomen. Schoonmaker Yann is verhuisd en we zijn heel blij met Jennifer die vanaf begin Mei elke week komt helpen schoonmaken.  

De ideeën voor activiteiten in het kasteel zijn uitgebreid. Wij hebben zelf heel leuke Franse conversatieles gehad van Sabine die 2 dorpjes verderop woont, als afwisseling bij al het poetsen. Haar contactgegevens staan op de site. Ook zijn we er achter gekomen dat het VVV in Amiens voor wijnproeverijen in de Picardië naar Chateau Heucourt verwijst. Waarschijnlijk via een zoekterm nadat onze website in het frans vertaald is…. Hoe dan ook, vanaf heden kan er een wijnproeverij op het kasteel georganiseerd worden, ook dat is terug te vinden op de website onder activiteiten. Tot slot had de slager in het dorp reclame gemaakt voor een speenvarkentje aan het spit op 14 juli vorig jaar. Een groep die de blogs goed bijhoudt, heeft dat verder uitgezocht en gedaan afgelopen week. Het was een groot succes en erg lekker. 

De aanvragen voor 2023 komen alweer binnen. Ook voor het lopende jaar zijn er nog wel wat mogelijkheden, zie daarvoor de beschikbaarheid.

Er is weer hard gewerkt op het kasteel. Met vereende krachten is er aan de luiken gewerkt.

Tijdens een mooie zonnige week, zorgden veel vrienden en familie voor een productieve en gezellige week, waardoor we ruim op schema liggen, zodat onze voeger de luiken weer op tijd kon ophangen.

Ook was het duidelijk in de natuur, dat de lente weer op komst was.

Inmiddels is de west- en een deel van de zuidkant van het kasteel nieuw gevoegd. Het resultaat is verbijsterend en we zijn dan ook erg happy! Zie de foto hieronder, bovenste gedeelte is nieuw en onderste is van voor die tijd.

Volgende maand gaan we flink schoonmaken, zodat we eind april onze eerste huurders kunnen ontvangen.

We hebben weer zin in het seizoen!

Er zijn hier en daar nog weken vrij voor verhuur, dus kijk bij ons beschikbaarheid.

Stormschade 2022.

T Was in februari dat we 3 stormen achter elkaar hadden. Ook in Frankrijk ging het aardig tekeer.

Eind februari kwam ik bij toeval (Corona waardoor de wintersport niet doorging) in Heucourt en zag ik dat het kasteel nog stond, net als de grote bomen op het grasveld, gelukkig. De voegers stonden nog op hun steigers en even leek er niet veel aan de hand.

Het gras lag bezaaid met stokken en takken, zo kon er niet gemaaid worden, dus deze moesten opgeraapt en verbrand worden. In het bos had de wind meer huis gehouden. Een grote boom rechts van het pad was omgewaaid over het pad en over het hek naar de wei van de buurman. Verderop in het bos lagen bomen kris kras door elkaar op de grond of hangend op een andere boom.

Gelukkig kwam Dick ook helpen en met z’n tweeën hebben we eerst de takken in de wei weggehaald. De takken konden we prima zelf zagen maar de boom zelf was zeker 60 cm dik en lag zo over het pad dat we zeker wisten dat onze zagen vast zouden lopen voor we de andere kant bereikt hadden.

De bomenman die in maart 2021 geholpen had, kwam nog dezelfde dag kijken en de volgende dag helpen. Best bijzonder, want overal was stormschade. Wat een vakman, zonder aarzeling zaagde hij de boom in schijven van 30 cm en konden wij weer verder. Superaardig. Met de zaag, de wig en de bijl maakten we van elke schijf 4-6 grote stukken, waarna ze op een keurige stapel gingen aan de rand van de wei, zodat Yannick ze met de tractor naar een hoek in de tuin kon vervoeren. Nu het pad vrij was, konden we met hulp van Leeo en Wilma uit het dorp en hun tractortje en kar het hout verderop uit het bos ophalen. Stapels lagen er bij het tuinhuis, en de splijtmachine maakte overuren. Maar uiteindelijk is alles in haardklare blokken aan de linkerkant in het houthuis terecht gekomen. (nadat eerst het droge hout van links naar rechts was verplaatst). Voor de komende jaren hebben we hout genoeg en er ligt ook nog heel veel in het bos.

Het voorjaar komt eraan, het is aan alles te merken. De kastanjeboom zit alweer dik in de knop, de narcissen bloeien, de eekhoorntjes laten zich weer zien in het bos en de hele dag hoor je de vogels weer. Het gras is gemaaid (met dank aan Jean Michel uit het dorp die la batterie heeft opgeladen) en de afgelopen week zijn er geen nieuwe molshopen bij gekomen. (nadt ik 4 mollen gevangen heb)

Kortom het was ergens goed voor dat de wintersport niet doorging. Heerlijk dat we met zoveel aardige mensen weer zoveel werk hebben kunnen verzetten. De vanzelfsprekendheid van mensen daar om te helpen is hartverwarmend.